Wednesday، ۱۷ Dey ۱۳۹۹
[ ورود به وبلاک آی دیجیتالز و مشاهده سایر مطالب ]
یک تفکر قدیمی در مورد لپتاپ وجود دارد که که بر اساس آن، لپتاپها دستگاههای غیرقابل ارتقا معرفی میشوند. اگر این تفکر درست باشد، تنها راه خلاص شدن از شر یک لپتاپ کُند، تعویض آن خواهد بود؛ اما خوشبختانه این مسئله در مورد تمام قطعات لپتاپ صادق نیست. در بسیاری از موارد، میتوانیم با افزایش حافظهی رم، سرعت عملکرد لپتاپ خستهی خود را بهبود ببخشیم.
آیا در همهی لپتاپها قابلیت ارتقای رم وجود دارد؟ خیر! لپتاپهای مختلف، از طراحیهای بسیار متفاوتی استفاده میکنند و قابلیت دسترسی و تعویض قطعات در آنها، یکسان نیست. بنابراین هیچ گزارهی دقیقی وجود ندارد که بر اساس آن، یک محدودهی خاص از لپتاپها را ارتقاپذیر و محدودهی دیگر را غیر قابل ارتقا بنامیم. اما به طور کلی میتوانیم بگوییم معمولاً لپتاپهای ارزانقیمتتر، نسبت به مدلهای لوکس و گران، قابلیت دسترسی به قطعات، ارتقا و تعمیر بیشتری را در اختیار کاربر قرار میدهند. اگر بخواهیم جسورانهتر بیان کنیم، میتوانیم بگوییم که هرچه قیمت دستگاهها بالاتر میرود، پلمپها سفت و سختتر و دسترسی به قطعات، دشوارتر میشود. پس هدف عمدهی ما در این مقاله، میتواند محصولات متوسط به پایین بازار باشد که طراحی ماژولارتر و قطعات قابل دسترستری دارند.
پیش از اینکه دست به جیب شوید و یک رم جدید برای لپتاپ خود تهیه کنید، مسلماً نیاز به این خواهید داشت که بدانید آیا لپتاپ شما توانایی پذیرش این قطعهی جدید را دارد یا خیر. بدین منظور باید بدانید که آیا دستگاه شما شکاف خالی برای قرار دادن رم جدید دارد؟ علاوه بر راهکار باز کردن فیزیکی درپوشهای لپتاپ و مشاهده عینی وضعیت اسلاتهای رم که ممکن است دردسرهای خاص خود را داشته باشد، قابلیت رایگانی که شرکت کروشیال در اختیار کاربران قرار داده، در این زمینه به شما کمک خواهد کرد.
با مراجعه به صفحهی اشارهشده و انتخاب مدل لپتاپ، متوجه میشویم که دو شکاف رم روی دستگاه وجود دارد که یکی از آنها خالیست. در بسیاری از لپتاپهای ارزانقیمت موجود در بازار، چنین حالتی را شاهد هستیم که باعث انعطافپذیری و قابلیت ارتقای خوب سیستم با صرف هزینهی معقول میشود. نکتهی دیگری که باید به آن توجه داشت، چگونگی دسترسی به شکافهای رم در سیستم است. در بعضی مدلها، برای دسترسی، نیازمند باز کردن بسیاری از بخشهای بدنهی دستگاه هستیم؛ اما در موارد زیادی نیز تنها باز کردن یک یا دو پیچ و برداشتن یک پوشش از زیر لپتاپ، برای دسترسی به رمهای آن کفایت میکند.
در این راهنمای نوشتاری ارتقای رم، ما یکی از لپتاپهای پرطرفدار موجود در بازار یعنی لپ تاپ ایسر Aspire E15 را مد نظر قرار دادهایم. این لپتاپ، یکی از محصولات نسبتاً ارزانقیمت ایسر است که امکانات سختافزاری تقریباً خوبی را نیز در اختیار کاربر قرار میدهد. علاوه بر این، در این محصول امکان دسترسی آسان به حافظههای رم و هارد لپتاپ نیز وجود دارد.
بین قطعات مختلف یک لپتاپ، میتوان گفت حافظهی رم بیشترین قابلیت ارتقا را داراست و اولین گزینه در صورت مواجه شدن با یک لپتاپ کُند، افزایش حافظهی رم آن است. لپتاپی هم که ما به عنوان نمونه در نظر گرفتهایم، مانند بسیاری از مدلهای همقیمت خود در بازار، از 4 گیگابایت رم DDR4 SO-DIMM استفاده میکند و همان طور که گفتیم، یک شکاف اضافی برای ارتقا دارد.
این میزان رم (4 گیگابایت) را میتوان حداقل حجم رم برای افرادی دانست که از سیستمعاملی نظیر ویندوز 10 استفاده میکنند. ویندوز 10 را میتوان روی سیستمی با 2 گیگابایت یا حتی 1 گیگابایت رم نیز اجرا کرد؛ اما با این اعداد در هنگام استفاده از نرمافزارهای جانبی دچار مشکلاتی خواهید بود. وقتی صحبت از نرمافزارهای جانبی میکنیم، منظورمان چیز پیچیده و عجیبی نیست. حتی اگر از آن دسته افرادی باشید که با باز کردن سربرگهای متعدد در گوگل کروم به گشت و گذار در اینترنت میپردازند، دو گیگابایت رم برای شما واقعاً کم خواهد بود.
پیشنهاد کلی ما، حداقل 4 گیگابایت رم برای استفاده از ویندوز 10 است و اگر بتوانید آن را به 8 گیگابایت برسانید، در استفاده از نرمافزارهایی مثل فتوشاپ و بسیاری از بازیها و اجرای برنامههای متعدد همزمان نیز دچار مشکلی (حداقل از جهت رم) نخواهید شد.
یک موضوع دیگر که باید در نظر داشته باشید، بحث پهنای باند حافظهی رم است. بسیاری از پردازندههای جدید توانایی پشتیبانی از حافظه چندکاناله را دارا هستند. هرچه تعداد کانالهای حافظه بیشتر باشد، پهنای باند حافظه نیز بیشتر خواهد بود.
برای مثال، در لپتاپ ایسر Aspire E 15 که از یک حافظهی رم 4 گیگابایتی استفاده میکند، ارتباط با پردازندهی Core i3-7100U در حالت تککاناله است. اگر دومین شکاف را نیز پر کنید، ارتباط به حالت دو کاناله (Dual-Channel) سوییچ کرده و کارایی سیستم در عملیات سهبعدی مثل اجرای بازیها، افزایش خواهد داشت. البته در بسیاری از برنامهها مثل برنامههای آفیس، افزایش پهنای باند حافظه تأثیر خاصی ندارد.
چگونه یک رم جدید به لپتاپ اضافه کنیم؟
1. پیش از انجام هر کاری، از اینکه لپتاپ شما به طور کامل خاموش شده است (در حالت Sleep نباشد) اطمینان حاصل کرده و سپس کابل برق آن را قطع کنید.
2. مرحلهی بعد، دسترسی به محل قرار گرفتن حافظههای رم در لپتاپ است. همان طور که پیشتر گفتیم، در بعضی مدلها نیاز به باز کردن کل بدنهی لپتاپ داریم و بسیاری از مدلهای دیگر، تنها نیاز به باز کردن یک دریچهی مشخص دارند. نحوهی دسترسی به این بخش را میتوان در دفترچهها یا فایلهای PDF راهنمای لپتاپ که روی وبسایت سازنده یا بعضی سایتهای تخصصی تعمیر لپتاپ یافت میشود، مطالعه کرد. در Aspire E15 و بسیاری از محصولات دیگر شرکت ایسر، تنها نیاز به باز کردن 3 عدد پیچ کوچک و باز کردن درِ کاور پشتی لپتاپ داریم تا به رم دسترسی داشته باشیم.
3. در مرحلهی بعد، سعی کنید با لمس کردن یک قطعهی فلزی در اطراف خود، از تخلیهی بار الکتریکی که ممکن است در بدنتان ذخیره شده باشد، اطمینان حاصل کنید. در غیر این صورت احتمال آسیب رساندن به قطعات الکترونیکی لپتاپ وجود دارد.
4. ماژول حافظهای که تهیه کردهاید را روی شکاف مخصوص نصب کنید. روی ماژولهای رم یک بریدگی کوچک در لبهی پایینی وجود دارد که کاملاً وسط قرار نگرفته است. بنابراین همین بریدگی میتواند راهنمای شما در نحوهی قرارگیری و نصب رم روی شکاف باشد؛ زیرا اگر ماژول را برعکس گرفته باشید، بریدگی روی رم و برآمدگی روی شکاف، در مقابل هم قرار نمیگیرند و نمیتوان ماژول را نصب کرد.
پس از اینکه از جهت صحیح حافظه مطمئن شدید، آن را به آرامی به داخل شکاف هُل دهید تا پینهای ماژول کاملاً داخل شکاف قرار گیرد. پس از آن، باید ماژول را به سمت پایین (به طرف بدنهی لپتاپ) فشار دهید تا دو گیرهی فلزی دو طرف، آن را نگه دارند. سپس به آرامی دو طرف رم را به سمت بیرون بکشید و اطمینان حاصل کنید که نصب به درستی انجام شده و حافظه در جای خود، لَق نباشد. حافظهی رم باید کاملاً مسطح در جای خود قرار گرفته باشد. اگر بخواهید ماژول را از جای خود خارج کنید، باید به طور همزمان، دو گیرهی فلزی اطراف رم را به دو طرف در جهت بیرون رم بکشید تا رم آزاد شده و مقداری بالا بیاید. حالا میتواند آن را به آرامی از جای خود بیرون بکشید.